Manual Therapy

Α) Το κλινικό συλλογισμό όπου ο φυσιοθεραπευτής λαμβάνει το ιστορικό του ασθενούς και κατόπιν εφαρμόζει εξειδικευμένες δοκιμασίες αξιολόγησης , προκειμένου να εντοπισθεί ποία αυτόνομη δομή (π.χ. άρθρωση , μύς ,νευρικός ιστός) προκαλεί τα συμπτώματα.

Β) Χρήση εξειδικευμένων θεραπευτικών παρεμβάσεων – τεχνικών που στόχο έχουν τη θεραπεία της δυσλειτουργίας και όχι απλώς την ανακούφιση . Η φιλοσοφία του Manual therapy στηρίζεται στην συνολική αντιμετώπιση του ασθενούς σύμφωνα με το ψυχοκοινωνικό μοντέλο. Ο θεραπευτής αξιολογεί όχι μόνο την ατομική δομή που πάσχει , αλλά και κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν τον ασθενή και μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνιο πόνο και κινητική δυσλειτουργία.

Γ) Θεραπευτική άσκηση όπου στόχο έχει την επανεκπαίδευση της λειτουργίας της δομής που πάσχει. Ο φυσιοθεραπευτής βάση του σταδίου αποκατάστασης της πάθησης ( οξεία, υποξεία και χρόνια) δίνει συγκεκριμένο ασκησιολόγιο στον ασθενή ώστε να τον βοηθήσει στην σωστή επαναλειτουργία του πάσχοντα μέλους. Ο ασθενής πρέπει να ενημερώνεται με απλό τρόπο για το πρόβλημα του από τον φυσιοθεραπευτή και να συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά στην αποκατάσταση του όσο νωρίτερα γίνεται. Οι τεχνικές που εφαρμόζονται στο Manual therapy είναι οι εξής:

• Ήπιες κινητοποιήσεις ( παθητικές ή και ενεργητικές
• Έλξεις
• Τεχνικές μάλαξης ( λειτουργική , εν το βάθη κ.τ.λ.)
• Χειρισμοί ( manipulation, απότομοι χειρισμοί στις αρθρώσεις με ή χωρίς ήχους ¨κρακ¨
• Τεχνικές κινητοποίησης του νευρικού ιστού.